The Pied Piper of Hamelin Otto M. Schwarz

Titel / Title: The Pied Piper of Hamelin
Herausgeber / Publisher: Symphonic Dimensions Publishing
Instrumentation: Brass Band
Produkttyp / Product: Partitur + Stimmen
Serie / Series:
Sprache / Language:
Format:
Erscheinungsdatum / Date of Production: 2021
Untertitel / Subtitel: Der Rattenfänger von Hameln
Personality:
Genre:
ISMN:
ISBN:
EAN:
UPC:

"Stories, sagas and legends who among us don't know them? Always delivered with a tinge of brutality, these cautionary tales are a legacy of moral education from times past: inquisitive children alone in the forest are generally eaten by a witch; the Soup-Kasper' of Hoffmann's Struwwelpeter dies from starvation rather than eating his soup; anyone letting in strangers usually gets devoured; anyone who plays with matches gets burned; and thumb-suckers get their thumbs cut off. The list of unfortunate demises is almost endless.In the tale of The Pied Piper of Hamelin, parents lose their children through greed, ridicule, scorn and a failure to appreciate art.
There is still a street in the town of Hamelin in which neither drumming nor playing has not been allowed since 130 children disappeared into a mountain, never to be seen again.
This composition by Otto M. Schwarz opens with exactly this scene, taking us back to the year 1284. As in many towns at the time, Hamelin in Germany suffered with hygiene problems rats and mice began to multiply rapidly, and the town was overrun with the plague. There appeared a man dressed in colourful clothes who promised the locals to free them from this burden. They agreed and settled on a fee. Then the man pulled out a pipe and began to play. When the rats and mice heard this, they followed him. He led the animals into the Weser River, where they all drowned. ?Back in town, the people refused to pay him. They didn't recognise this man's skills and knowledge and were only prepared to pay for simple labour. A pact with the devil was made, which led to the Pied Piper leaving the town in a furious rage.
One Sunday, when many people were at church, he returned, took out his flute and began to play. The town's children were so enchanted by his playing that they followed him. He led them out of the town and disappeared with them forever into a mountain forever. Of all the children, only two survived however one was mute, and one was blind. In the street from which the children left Hamelin, music may no longer be played in memory of this event.

The work may be performed in two different versions:
1. Purely instrumental (without narrator) the GPs (pauses) must be kept short
2. With narrator he speaks in the GPs but not during the music "

[FR]
"Histoires, sagas et légendes qui n'en connaît pas ? Toujours avec une touche de cruauté, elles reflètent les pratiques d'éducation d'autrefois : des enfants curieux, seuls dans la forêt sont dévorés par une sorcière - le ""Gaspard-mange-ta-soupe"" meurt de faim faire entrer des étrangers vous condamne à être dévoré - ceux qui jouent avec des allumettes sont brûlés et ceux qui sucent leur pouce auront le pouce coupé. On pourrait continuer cette liste
Dans l'histoire du Joueur de Flu^te de Hamelin, des parents perdent leurs enfants a` cause de leur avarice, moquerie, mépris et de leur incapacité´ a` reconnaître certains talents.
Dans la ville de Hamelin, en Allemagne, il existe toujours une rue ou` il n'est plus permis de faire retentir un tambour ou de jouer de la musique en mémoire des 130 enfants qui sont partis vers une montagne et ne sont jamais réapparus.
Cette composition d'Otto M. Schwarz s'ouvre précisément avec cette scène, qui nous fait remonter a` l'année 1284. Comme de nombreuses villes a` l'époque, Hamelin connaissait des problèmes d'hygiène, rats et souris se multipliant rapidement, la peste se répandait. Un homme aux vêtements de couleurs vives apparut et promit aux habitants de les libérer de ce fléau. Un accord fût conclu avec une contrepartie financière. L'homme tira alors de sa poche une flûte et se mit a` jouer. Lorsque les rats et souris entendirent la musique, ils le suivirent. L'homme les entraîna dans la rivière Weser, ou` ils se noyèrent.
De retour dans la ville, on refusa de lui donner l'argent. Ne reconnaissant pas l'art et le savoir de l'homme, ils n'étaient prêts à le payer pas plus que pour un simple travail manuel. Il fût même évoqué un éventuel pacte avec le diable, après quoi le chasseur de rat, fou de rage quitta la ville.
Un dimanche, alors que beaucoup de gens étaient a` la messe, l'homme revint, sorti sa flûte et se mit a` jouer. Les enfants de la ville furent tellement charmés par sa musique qu'ils le suivirent. Il les mena hors de la ville, puis disparu avec eux dans une montagne. Seuls deux enfants survécurent, l'un était muet, l'autre aveugle. Dans la rue où les enfants ont quitté la ville, en mémoire de cet événement, il est interdit de jouer de la musique.

Cette uvre peut être interprétée de deux manières :
1. Version instrumentale (sans narration) les pauses doivent être courtes
2. Avec narration celle-ci doit se faire pendant les pauses, et non pendant la musique. "

[NL]
"Verhalen, sagen en legenden: iedereen kent ze. Vrijwel altijd zijn ze gekruid met een tikje wreedheid en weerspiegelen ze de morele educatie uit vervlogen tijden: nieuwsgierige kinderen alleen in het bos worden als ze niet uitkijken opgegeten door een heks; de Soep-Hein' uit Hoffmanns Piet de smeerpoets verhongert als hij zijn soep niet eet; wie onbekenden binnenlaat, wordt gewoonlijk opgeslokt; wie met lucifers speelt, zal zich branden; en van duimzuigers wordt de duim afgesneden. Deze lijst van onfortuinlijkheden is nagenoeg eindeloos.
In het verhaal van De rattenvanger van Hamelen raken ouders hun kinderen kwijt als gevolg van gierigheid, spot en hoon tegenover de kunst.
In de stad Hamelen is er nog altijd een straat waar niet getrommeld of muziek gespeeld mag worden sinds honderddertig kinderen via die weg in een berg verdwenen en nooit meer terugkwamen.
Deze compositie van Otto M. Schwarz opent met dit tafereel uit het jaar 1284. Zoals in veel steden van die tijd waren er in het Duitse Hamelen problemen met de hygiëne. Ratten en muizen vermenigvuldigden zich razendsnel tot een plaag. Er dook een kleurrijk geklede man op die de inwoners beloofde dat hij ze van deze last kon bevrijden. Ze werden het eens over de beloning die hij daarvoor zou ontvangen. Daarop haalde de man een fluit tevoorschijn en begon hij te spelen. Toen de ratten en muizen dat hoorden, volgden ze hem. Hij leidde ze naar de rivier de Wezer, waar ze allemaal verdronken.
De rattenvanger keerde terug naar de stad, maar het stadsbestuur weigerde hem zijn geld te geven. Men erkende de kunst en kennis van deze man niet en wilde alleen betalen voor noeste arbeid. Er werd zelfs beweerd dat er sprake is van een pact met de duivel, waarna de rattenvanger de stad woedend verliet.
Op een zondag, toen veel mensen in de kerk zaten, kwam hij terug, haalde zijn fluit tevoorschijn en begon te spelen. De kinderen van de stad raakten zo betoverd door zijn spel dat ze hem volgden. Hij voerde ze mee de stad uit en verdween met ze in een berg, waaruit ze nooit terugkeerden. Van alle kinderen waren er slechts twee overgebleven het ene was stom, het andere blind. In de straat van waaruit de kinderen Hamelen verlieten, mag geen muziek meer worden gespeeld vanwege deze gebeurtenis.

Het werk kan in twee verschillende versies worden uitgevoerd:
1. puur instrumentaal (zonder verteller) houd de GP's (pauzes) dan kort
2. met verteller hij of zij spreekt in de GP's, maar niet tijdens de muziek
"

[IT]
"Storie, saghe e leggende chi non le conosce? Sempre con un po' di brutalità, esse riflettono pratiche educative di altri tempi: bambini curiosi che passeggiano soli nella foresta e vengono quasi divorati da una strega; Il piccolo Kasper che muore di fame; lasciar entrare degli stranieri vi condanna ad essere divorati; chi gioca con dei fiammiferi finirà bruciato e a chi si succhia il pollice, questo sarà tagliato. Potremmo continuare con questa lista...
Nella storia del pifferaio di Hamelin, tanti genitori perdono i propri bambini a causa della loro avarizia, la beffa, la derisione e l'incapacità di riconoscere certi talenti.
Nella città di Hamelin, in Germania, esiste ancora una strada nella quale è vietato suonare il tamburo e fare musica in memoria dei 130 bambini che partirono verso la montagna per non tornare mai più.
La composizione di Otto M. Schwarz comincia precisamente con questa scena e ci trasporta nell'anno 1284. Come altre città dell'epoca, Hamelin aveva problemi d'igiene, ratti e topi si moltiplicavano velocemente diventando una pestilenza. Fu allora che apparve un uomo in abiti colorati, il quale promise ai cittadini che li avrebbe liberati da questo problema. Gli abitanti della città accettarono e concordarono un pagamento. L'uomo tirò fuori della sua tasca un piffero e cominciò a suonarlo. Quando i ratti e i topi ascoltarono la musica, seguirono il musicista verso il fiume Weser, dove gli animali morirono annegati.
Quando l'uomo ritornò in città, i cittadini gli negarono il pagamento. Loro non riconobbero il suo talento né la sua saggezza, affermando che erano disposti a pagare soltanto per un lavoro manuale. Il cacciatore di ratti venne anche accusato di avere fatto un patto con il diavolo ed abbandonò la città infuriato.
Una domenica, mentre tanta gente era in chiesa, l'uomo tornò e cominciò a suonare il suo piffero. I bambini della città erano così meravigliati dalla sua musica, che seguirono il pifferaio. Lui li condusse verso i sobborghi della città e sparì con loro in una montagna per non tornare mai più. Soltanto due bambini sopravvissero: uno era muto e l'altro cieco. A memoria di questo evento, è vietato suonare musica nella strada attraverso la quale i bambini abbandonarono la città.

Questa composizione può venire interpretata in due modi:
1. Versione strumentale (senza narratore) le pause (GP) devono essere brevi
2. Con un narratore che parla durante le pause (GP), e non mentre la musica suona
"